Να «τραβήξει το αυτί» των περιβόητων Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων -γνωστών και ως servicers– επιχειρεί το Υπουργείο Οικονομικών νομοθετώντας τα… αυτονόητα: Με αρκετούς δανειολήπτες -των οποίων οι υποχρεώσεις έχουν περάσει στα χαρτοφυλάκια των εν λόγω Εταιρειών- να καταγγέλλουν συνεχείς οχλήσεις ακόμη και για ποσά τα οποία έχουν… εξοφληθεί, ο Κωστής Χατζηδάκης φέρνει ρύθμιση στη Βουλή που θα τις υποχρεώνει να ενημερώνουν με κάθε λεπτομέρεια για τις οφειλές τους του δανειολήπτες.
Γράφει ο Βαγγέλης Δουράκης
Η νομοθετική ρύθμιση που προετοιμάζει το Υπουργείο Οικονομικών φιλοδοξεί να ορίσει ένα πλαίσιο κανόνων και υποχρεώσεων για τους servicers που θα πρέπει απαραιτήτως να τηρούν και να παρέχουν προσωποποιημένη πληροφόρηση προς τους οφειλέτες για το σύνολο της οφειλής τους, τις οφειλόμενες δόσεις, το επιτόκιο και άλλες συναφείς πληροφορίες. Και με ποινές όταν δεν παρέχουν σαφή και έγκαιρη ενημέρωση στους οφειλέτες.
Η «γεωγραφία» των Εταιρειών Διαχείρισης
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία επισπεύδοντες σε πλειστηριασμούς είναι πλέον Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων, οι γνωστοί servicers, κάτι που κατά την τρέχουσα συγκυρία φαντάζει απόλυτα λογικό, καθώς σχεδόν το σύνολο των «κόκκινων δανείων» -τα οποία ήταν στα χαρτοφυλάκια των εγχώριων τραπεζών- έχουν πωληθεί σε ξένα funds. Άλλωστε, βάσει των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδας οι servicers διαχειρίζονταν το α’ τρίμηνο του ’23 μη εξυπηρετούμενα δάνεια ύψους 70,5 δισ. ευρώ!!
Πώς λειτουργεί λοιπόν το σύστημα που έχει συγκεντρώσει στα χέρια του τα «κόκκινα δάνεια»;
Σήμερα στην κορυφή βρίσκονται τα funds της αλλοδαπής: Πρόκειται για εξειδικευμένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του εξωτερικού, τα οποία αγοράζουν «κοψοχρονιά» δάνεια που αδυνατούν να διαχειριστούν οι τράπεζες και αναλαμβάνουν κατόπιν τα ίδια να τα εισπράξουν, ποντάροντας τελικά στο ότι θα κερδίσουν κάτι παραπάνω από τα ποσά που έδωσαν στις τράπεζες.
Με άλλα λόγια, αγοράζουν μια απαίτηση ας πούμε ύψους 100 ευρώ. Δίνουν 20 ευρώ μετρητά στην τράπεζα η οποία κερδίζει άμεσα ρευστό και ταυτόχρονα ξεφορτώνεται ένα δάνειο που είναι αμφίβολο πότε και αν θα το εισπράξει. Κατόπιν τα funds προσεγγίζουν τον δανειολήπτη και του ζητούν να ρυθμίσει το δάνειό του κάνοντάς του και μια έκπτωση.
Στην περίπτωσή μας από τα 100 ευρώ αξία της απαίτησης, μπορούν να ζητήσουν να επιστρέψει ο δανειολήπτης το λιγότερο τα 50. Και έτσι τα funds βγαίνουν κερδισμένα: Από τα 20 ευρώ που έδωσαν για την αγορά του δανείου, εισπράττουν 50. Αν δεν ενδώσει ο δανειολήπτης.. απλά προχωρούν σε πλειστηριασμούς.
Αυτή είναι η πλέον απλή και «ανώδυνη» για τους δανειολήπτες προσέγγιση, κυρίως όσον αφορά το πως βγάζουν κέρδη οι εν λόγω Εταιρείες. Το πράγμα όμως γίνεται λίγο πιο … περίπλοκο, καθώς κάπου εδώ ενεργοποιούνται οι υπόλοιποι κρίκοι της αλυσίδας.
Πότε μπαίνουν στο «παιχνίδι» Εταιρείες διαχείρισης και εισπρακτικές
Τα funds είναι αδειοδοτημένα για αυτή την δουλειά στην χώρα που εδρεύουν: Για να την κάνουν στην Ελλάδα (και εφόσον έχουν έδρα σε χώρα που συνεργάζεται με την Ελλάδα και υπάρχει σχετική συμφωνία), θα πρέπει είτε να ανοίξουν υποκατάστημα, είτε να εκχωρήσουν τα δάνεια σε «υπεργολάβους», σε συνεργάτες που μπορούν να κάνουν την δουλειά εδώ.
Για γραφειοκρατικούς –και όχι μόνον- λόγους σπάνια επιλέγουν να ανοίξουν υποκατάστημα, οπότε εκχωρούν τα δάνεια σε ντόπιους Servicers γνωστούς ως Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις ή ΕΔΑΔΠ.
Λειτουργούν υπό την αιγίδα της Τράπεζας της Ελλάδας και βάσει συγκεκριμένων κανόνων που –θεωρητικά- δεν τους επιτρέπουν να γίνουν εξαιρετικά πιεστικοί προκειμένου να εισπράξουν τα χρήματα των δανείων που έχουν στην κατοχή τους.
Έτσι, όταν τους προκύψουν δυσκολίες εκχωρούν και εκείνοι με τη σειρά τους δάνεια -προκειμένου αυτά να μπουν στα ταμεία τους και εντέλει στα ταμεία του fund- στις εισπρακτικές ή όπως αποκαλούνται επισήμως Εταιρείες Ενημέρωσης Οφειλετών Για Ληξιπρόθεσμες Απαιτήσεις. Οι εν λόγω εταιρείες λειτουργούν σε συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο και εποπτεύονται από το Υπουργείο Ανάπτυξης που μάλιστα έχει επιβάλει σε κάποιες από αυτές πρόστιμα.
Αναλαμβάνουν λοιπόν αυτές το … στενό μαρκάρισμα και αν τα βρουν και εκείνες «σκούρα» πάνε σε ακόμη πιο δραστικές λύσεις: Τα δικηγορικά Γραφεία – Εισπρακτικές. Οι καταγγελίες των πολιτών δείχνουν πως πρόκειται για την πιο «σκληρή» ομάδα αυτής της αλυσίδας, μια ομάδα άλλωστε που δεν κινείται εντός συγκεκριμένου πλαισίου ούτε έχει κάποια σχετική εποπτεία.
Όλοι οι κρίκοι πάντως της εν λόγω αλυσίδας θέτουν από την αρχή ένα συγκεκριμένο δίλλημα στους δανειολήπτες: Ή ρυθμίζετε το δάνειό σας ή βγαίνει σε πλειστηριασμό!
Τα στοιχεία της ΤτΕ για τα ποσά των δανείων στα funds
Οι συγκεκριμένοι πόλοι είναι πλέον εκείνοι που διαχειρίζονται το «παιχνίδι» στο πεδίο των «κόκκινων δανείων» έχοντας πάρει την «σκυτάλη» από τα τραπεζικά ιδρύματα: Για να γίνει ωστόσο εμφανής η μετατόπιση «κόκκινων δανείων» από τις τράπεζες στην αλυσίδα funds-servicers-εισπρακτικές και να αναδειχτεί ο κομβικός ρόλος που πλέον έχουν στην χώρα μας, θα πρέπει να δούμε κάποια στοιχεία που προέρχονται από την Τράπεζας της Ελλάδος.
Μπορεί, λοιπόν από το 2016 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2021 τα «κόκκινα δάνεια» που είχαν συσσωρευτεί στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών και άγγιζαν σχεδόν τα 110 δισ. ευρώ, να εμφανίζεται πως περιορίστηκαν πριν δύο χρόνια δραστικότατα στα μόλις 18 δισ., η πραγματικότητα όμως είναι λίγο διαφορετική: Περί τα 100 δισ. απλά … «μετακόμισαν» από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στον μηχανισμό διαχείρισης απαιτήσεων που έχει στηθεί και έτσι είναι άλλες οι εταιρείες, οι οποίες κάνουν πλέον το «παιχνίδι».
enikonomia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου