“Habemus Papam”, είπαν πριν λίγες ώρες οι Γάλλοι Σοσιαλιστές στο άκουσμα του ονόματος του υποψηφίου που θα ηγηθεί του κόμματος στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές της χώρας.
Ο Μπενουά Αμόν είναι εκείνος που επικράτησε με χαρακτηριστική άνεση του συνυποψηφίου του, του Μανουέλ Βαλς: ο 49χρονος Αμόν συγκέντρωσε το 58,65% των ψήφων, έναντι 41,35% του πρώην πρωθυπουργού.
Η είδηση της αναρρίχησης του Αμόν στο ύπατο αξίωμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος έπιασε πολλούς εξαπίνης. Κυρίως δε, όσους δεν είχαν προβλέψει πως ο μειλίχιος κι ήρεμος πρώην Υπουργός Κοινωνικής Οικονομίας κι Αλληλεγγύης (το 2012) και Παιδείας (το 2014) θα μπορούσε να έχει μια τόσο μετεωρική άνοδο.
Κι όμως, όπως αποδείχτηκε, ο Petit Benoit (Πτι Μπενουά, δηλαδή ο «Μικρός Μπενουά», όπως τον αποκαλούσαν ειρωνικά τα... μεγάλα κεφάλια του κόμματος), μεγάλωσε. Και μεγάλωσε απότομα.
Ο Αμόν άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστός πριν περίπου μια δεκαετία, όταν ανέλαβε τα ηνία του εκπροσώπου τύπου της παράταξης στο διάστημα 2008-2012.
Μόλις τελείωσε η θητεία του εκεί, ανέβηκε τα σκαλιά των Ηλυσίων Πεδίων θητεύοντας στην κυβέρνηση του Ζαν Μαρκ Ερό ως Υπουργός Κοινωνικής Οικονομίας κι Αλληλεγγύης, ενώ δυο χρόνια μετά, επί πρωθυπουργίας Μανουέλ Βαλς, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργού Παιδείας.
Ωστόσο, οι διαφωνίες των δυο ανδρών σε φλέγοντα ζητήματα της εσωτερικής πολιτικής (όπως το ζήτημα της αφαίρεσης της ιθαγένειας σε καταδικασθέντες για τρομοκρατία), ανάγκασαν τον Αμόν σε παραίτηση τον Αύγουστο του 2014.
Εντός του κόμματος του θεωρείται ως ο πιο αριστερός εκ των αριστερών, με πολλούς να σπεύδουν να τον χαρακτηρίσουν ως τον “Τζέρεμι Κόρμπιν της Γαλλίας” -αν κι ο ίδιος έχει πολλάκις παραδεχτεί πως, ιδεολογικά, τον ενώνουν πολλά περισσότερα με τον Μπέρνι Σάντερς, υποψήφιο για το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ.
Με σύνθημά του «ένα επιθυμητό μέλλον», ο Αμόν σύντομα έσπευσε να ανακοινώσει τους δυο κατευθυντήριους πυλώνες της πολιτικής του: από την μια με κέντρο τον άνθρωπο-εργαζόμενο κι απ' την άλλη με γνώμονα το περιβάλλον.
Από τη μια λοιπόν, θέλει να επανεφεύρει μια νέα γαλλική κοινωνία που να (ξανά)στηρίζεται στις γνώστες, προαιώνιες αξίες του Διαφωτισμού. Κι από την Ισότητα, την Αδελφότητα και την Δικαιοσύνη, κατόπιν να ρίξει το ενδιαφέρον του στην μείωση των ωρών εργασίας (32ωρο την εβδομάδα, από τις 35 ώρες που είναι σήμερα) και στην παροχή βασικού μισθού ύψους 750 ευρώ σε κάθε Γάλλο πολίτη.
Επίσης, θα αιτηθεί την νομιμοποίηση της ευθανασίας, άλλα και την χρίση κάνναβης. Και, τέλος, επιθυμεί να ασχοληθεί με το θέμα που τον “καίει” περισσότερο: αυτόν του περιβάλλοντος. Ποντάρει σε μια όσο το δυνατόν πιο “πράσινη” κι οικολογικά φιλική Γαλλία, που θα κάνει τεράστιες επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Απώτερος στόχος; Αυτές να παρέχουν το 50% της ενέργειας σε όλη τη Γαλλία μέχρι το 2025.
Φανατικός πολέμιος του νεοφιλελεύθερου μύθου περί “αειφόρου οικονομικής ανάπτυξης”, υποστηρίζει με σθένος πως “μπορούμε να διαπραγματευτούμε με τραπεζίτες, αλλά όχι με τον ίδιο τον πλανήτη”.
«Ένας Αριστερός της Αριστεράς», ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της γαλλικής εφημερίδας Liberation, αμέσως μετά τα νέα της εκλογής του, η οποία ωστόσο δεν συνοδεύτηκε με τα πλέον αισιόδοξα μηνύματα.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Kantar Sofres-One Point για λογαριασμό των Le Figaro, RTL και LCI, ο Αμον αποσπά ποσοστό 15% καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση στην πρόθεση ψήφου, πίσω από την επικεφαλής της γαλλικής Ακροδεξιάς, Μαρίν Λεπέν, που έρχεται πρώτη με ποσοστό 25%, τον ηγέτη της γαλλικής Δεξιάς, Φρανσουά Φιγιόν με 22% και τον Εμανουέλ Μακρόν, της παράταξης En Marche (Εμπρός) με 21%.
Ο 49χρονος Σοσιαλιστής έχει λοιπόν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δουλέψει μέσα στους επόμενους τρεις μήνες και να ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση, αποδεικνύοντας σε όσους δεν τον πίστεψαν πως, σαν τον συμπατριώτη του Ναπολέοντα, δεν είναι τόσο... “μικρός” όσο φαίνεται αρχικά.
thetoc.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου