Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2024

Νιώθω, άρα υπάρχω

 

Κριτική από τον Άκη Καπράνο


Τι υπάρχει στα ανθρωπόμορφα ρομπότ που μας εξιτάρει; Γιατί μας συγκινούν; Τι κοινό έχει ο R2D2 του Star Wars, με τον Wall-E του ομώνυμου αριστουργήματος και τη Ρόουζ, που είναι και ο κεντρικός ήρωας της πιο ξεχωριστής ταινίας της εβδομάδας με ελληνικό τίτλο «Το ατίθασο ρομπότ»;

Υποθέτω, η σχεδόν βρεφική αθωότητα τους, σχεδόν παράταιρη έτσι όπως εκφράζεται από ένα μηχανικό σώμα που εκτελεί σε χρόνο – μηδέν τις πιο απίθανες λειτουργείες, σηκώνει αυτοκίνητα με το ένα χέρι, καταστρέφει ένα ηλιακό σύστημα με το άλλο, αλλά δεν μπορεί να διαχειριστεί με άνεση τα συναισθήματα του. Και φυσικά γράφοντας τη λέξη «συναίσθημα» αυτομάτως μπαίνουμε στο χώρο της Τεχνητής Νοημοσύνης – που τόσο έχει εξιτάρει «κεφάλια» σαν αυτά του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και του Τζέιμς Κάμερον. Λέτε μέσα από αυτά τα μηχανικά πλάσματα να διακρίνουμε, έστω και ασυνείδητα, κάτι ελπιδοφόρο; Πολλές φορές οι μορφές αυτές μοιάζουν να κουβαλούν όλα τα θετικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης (μαζί με λίγη ατσουμπαλοσύνη που τα κάνει πιο χαριτωμένα) και αυτό μοιάζει να συμβαίνει και σ’ αυτήν εδώ, την έξοχη ταινία που υπογράφει ο Κρις Σάντερς, περισσότερο γνωστός ως ο σκηνοθέτης του «Λίλο και Στιτς». Στο φιλμ, ένα ρομπότ ναυαγεί σε ένα απροσδιόριστο δάσος, όπου έρχεται σε επαφή με όλα τα ζώα και μάλιστα υιοθετεί και μια μικρή χήνα. Σχηματικό και αφελές; Στο χαρτί, ναι. Σας προκαλώ όμως να δείτε την ταινία χωρίς να δακρύσετε στο φινάλε. Αδύνατον βέβαια να μην επισημάνεις κάποιες ομοιότητες (το πλάσμα του τίτλου μας θυμίζει υπερβολικά το σύμπαν του Wall-E) όμως αυτή η ιστορία ενηλικίωσης (γιατί περί αυτού πρόκειται), λειτουργεί στο έπακρο καθώς την αισθανόμαστε δική μας.

Για τους φίλους των επανεκδόσεων επίσης βγαίνει και το «Συνάντησα και ευτυχισμένους τσιγγάνους», γυρισμένο το 1967 από τον σπουδαίο Αλεξάνταρ Πέτριβιτς, όπου ο τσιγγάνος Μπόρα, παντρεμένος με μια μεγαλύτερη γυναίκα, ερωτεύεται τη νεότερη Τίσα, την οποία ο πατέρας της προορίζει για γάμο με έναν νεαρό τσιγγάνο. Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη βαλκανική ταινία που είναι και η πρώτη που έδωσε φωνή στην κοινότητα των Ρομά, αποτελώντας μέχρι σήμερα ένα ορόσημο για την αναπαράσταση των μειονοτικών πληθυσμών στη μεγάλη οθόνη.

naftemporiki.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου