Ο Ντόναλντ Τραμπ επιδιώκει να επεκτείνει την πολιτική και ιδεολογική του επιρροή πέρα από τα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών, στρέφοντας το ενδιαφέρον του προς την Ευρώπη και τα ανερχόμενα δεξιά λαϊκιστικά κόμματα. Η στρατηγική του βασίζεται στη ρητορική του εθνικισμού, της «πατριωτικής πολιτικής» και της προτεραιότητας στο εθνικό συμφέρον, στοιχεία που θεωρεί ότι τον φέρνουν πιο κοντά σε πολιτικά κινήματα της ευρωπαϊκής δεξιάς.
Ωστόσο, τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι το εγχείρημα αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο θα περίμενε. Παρά τις ιδεολογικές συγγένειες και τη ρητορική σύγκλιση, η εικόνα του Τραμπ στην Ευρώπη παραμένει έντονα διχαστική. Σε πολλές χώρες, ακόμη και μεταξύ ψηφοφόρων που στηρίζουν δεξιά λαϊκιστικά κόμματα, η αποδοχή του είναι περιορισμένη.
Οι δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν ένα σαφές χάσμα ανάμεσα στη θεωρητική ταύτιση με την πολιτική «America First» και στην πραγματική στάση των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στον ίδιο τον Τραμπ. Το γεγονός αυτό δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για το αν η προσπάθεια επιρροής της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής μπορεί τελικά να αποδώσει ουσιαστικά πολιτικά οφέλη.
Πώς βλέπουν τον Τραμπ οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι
Στη Γαλλία και τη Γερμανία, δύο από τις ισχυρότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εικόνα του Τραμπ είναι κυρίως αρνητική. Ακόμη και ψηφοφόροι κομμάτων με εθνικιστική ή αντισυστημική ρητορική εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντί του, θεωρώντας ότι η πολιτική του εξυπηρετεί σχεδόν αποκλειστικά τα αμερικανικά συμφέροντα, αναφέρει σε δήμοσίευμά του το Politico.
Αντίθετα, στο Ηνωμένο Βασίλειο καταγράφεται μια πιο θετική στάση, ιδιαίτερα μεταξύ των υποστηρικτών του Reform UK. Εκεί, ο Τραμπ αντιμετωπίζεται περισσότερο ως σύμβολο αντίστασης στο πολιτικό κατεστημένο και λιγότερο ως απειλή για τα εθνικά συμφέροντα. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και στη Βρετανία, η στήριξη δεν είναι καθολική και συνοδεύεται από έντονο προβληματισμό.
Τραμπ και κόμματα της ευρωπαϊκής δεξιάς: Σύγκλιση με όρια
Η σχέση του Τραμπ με τα ευρωπαϊκά δεξιά κόμματα χαρακτηρίζεται από μια ιδιότυπη αντίφαση. Από τη μία πλευρά, πολλοί ψηφοφόροι εκτιμούν τη σκληρή στάση του σε θέματα εθνικής κυριαρχίας, μετανάστευσης και προστασίας της εγχώριας παραγωγής. Από την άλλη, η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον ίδιο παραμένει έντονη.
Ιδιαίτερα οι εμπορικοί δασμοί και η οικονομική πολιτική του Τραμπ έχουν προκαλέσει ανησυχία στην Ευρώπη. Πολλοί ψηφοφόροι θεωρούν ότι οι επιλογές του πλήττουν άμεσα τις ευρωπαϊκές οικονομίες, ακόμη και όταν συμμερίζονται τη γενική λογική της προστασίας της εγχώριας βιομηχανίας.
Το αποτέλεσμα είναι μια σχέση «μερικής αποδοχής»: ο Τραμπ μπορεί να λειτουργεί ως ιδεολογική αναφορά, αλλά όχι ως πρόσωπο απόλυτης πολιτικής εμπιστοσύνης. Οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι δείχνουν να υποστηρίζουν την αρχή «πρώτα η χώρα», αρκεί αυτή να αφορά τη δική τους χώρα και όχι τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι σαφές. Ο Τραμπ μπορεί να εμπνέει και να επηρεάζει τον δημόσιο διάλογο στην Ευρώπη, όμως όταν τα εθνικά συμφέροντα των ευρωπαϊκών κρατών συγκρούονται με την αμερικανική ατζέντα, η στήριξη προς το πρόσωπό του έχει ξεκάθαρα όρια. Για τα ευρωπαϊκά δεξιά κόμματα, η ισορροπία ανάμεσα στη συνεργασία και την πολιτική απόσταση παραμένει μια δύσκολη αλλά αναγκαία επιλογή.
newsbeast.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου