Η Σούλα Μερεντίτη υπήρξε από τους πιο στενούς συνεργάτες του Κώστα Σημίτη.Βρέθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου μαζί του ως ειδική συνεργάτης του λίγο μετά την ανάληψη των πρωθυπουργικών του καθηκόντων και έμεινε δίπλα του μέχρι το τέλος της πρωθυπουργικής του θητείας.
Σήμερα μιλάει στο TheTOC για την προσωπική αλλά και την πολιτική σχέση που είχε με τον πολιτικό, αλλά και τον άνθρωπο Κώστα Σημίτη.
"Γνωριστήκαμε για πρώτη φορά το χειμώνα του 1976 όταν o Κώστας Σημίτης πήγε στα Τρίκαλα για να μιλήσει για το βαμβάκι. Ο άντρας μου τον είχε συναντήσει γιατί ήταν γραμματέας της Νομαρχιακής. Από κει και πέρα δέσαμε σιγά σιγά περισσότερο. Δεθήκαμε με
μια φιλία μοναδική. Αγαπούσε πάρα πολύ την Ελάτη και ερχόταν κάθε καλοκαίρι σχεδόν και κάναμε διακοπές εκεί".
Τι ήταν αυτό που παρατηρήσατε στην αρχή της γνωριμίας σας;
Ήταν αυτή η ευγένειά του που ήταν μοναδική, αληθινή, καθόλου προσποιητή και κράτησε όλη του τη ζωή. Δεν ήταν ο άνθρωπος που θα σε αγκάλιαζε, αλλά όταν σου έδινε το χέρι του, σε αυτό το χέρι μπορούσες να ακουμπάς με σιγουριά. Όλα τα βουνά της Ελάτης τα έχω περπατήσει μαζί με τον Κώστα Σημίτη και θυμάμαι τώρα ένα ανθρώπινο περιστατικό.
Σε έναν από τους περιπάτους είχε χάσει κάτι πολύ ωραία σκουλαρίκια η Δάφνη και εκείνος έψαχνε για ώρα να τα βρει. Εγώ και η Δάφνη είχαμε κουραστεί και επιστρέψαμε στο σπίτι, ενώ ο Κώστας Σημίτης με τον άντρα μου συνέχισαν για ώρες να ψάχνουν στο δάσος -τελικώς χωρίς αποτέλεσμα.
Ποτέ η φιλία αρχίζει να παίρνει τη μορφή της συνεργασίας;
Προς το τέλος του 1979, ζήσαμε μαζί και τις δύσκολες στιγμές, όταν απομακρύνθηκε από το Εκτελεστικό Γραφείο. Θυμάμαι το περιβόητο φυλλάδιο "Ναι στην Ευρώπη των λαών, όχι στην
Ευρώπη των μονοπωλίων”. Εγώ συμφωνούσα με τις δικές του απόψεις.
Όμως θα σας πω και κάτι που μου έκανε πολύ εντύπωση από τον τρόπο συμπεριφοράς του. Στις αρχές του '80 ακόμα η κοινωνία ήταν ακόμα πολύ πίσω σε θέματα ισότητας. Κάναμε ένα τραπέζι στο σπίτι μας στα Τρίκαλα και είχαν έρθει όλοι οι παράγοντες της Θεσσαλίας. Όλοι συναγωνίζονταν ποιος θα μιλήσει και θα πει τα πιο σοβαρά. Κάποια στιγμή μιλούσε η σύζυγος ενός από τους καλεσμένους και, όπως συνέβαινε τότε, ο άντρας της τη διακόπτει και αρχίζει να
μιλάει αυτός.
Παρεμβαίνει τότε ο Κώστας Σημίτης και του λέει "ένα λεπτό να τελειώσει πρώτα η γυναίκα σου". Είχε απόλυτο σεβασμό στον οποιονδήποτε συνομιλητή του, στον μικρό ή στον μεγάλο. Πίστευε στις γυναίκες. Πίστευε στην ισότητα. Το έψαχνε, το υποστήριξε και βοήθησε πολύ το γυναικείο κίνημα.
Τη βρήκατε και στη συνέχεια μπροστά σας αυτή τη συμπεριφορά;
Συνεχώς και θα σας πω ότι πιστεύω πως έφτιαξε την ποιότητα ζωής και της οικογένειάς μας. Η σχέση που είχε με τη Δάφνη ήταν μοναδική, υπήρχε απόλυτος σεβασμός και αγάπη. Αυτό για μας ήταν ένα παράδειγμα. Ήταν ένα καθημερινό δίδαγμα και όσο μπορούσαμε προσπαθούσαμε να το ακολουθήσουμε. Οφείλω το κομμάτι αυτό της ζωής μου και της οικογένειάς μου απολύτως στο ζευγάρι του Κώστα και της Δάφνη Σημίτη.
Έχοντας και αυτό το παράδειγμα η φιλία σας γίνεται και μια στενή πολιτική συνεργασία. Πότε ξεκινά;
Ήμουν αποσπασμένη στο γραφείο του προέδρου λίγο πριν παραιτηθεί από το Υπουργείο Βιομηχανίας. Όταν έγινε πρωθυπουργός βρέθηκα για λίγο στο γραφείο του στη Βουλή και
αμέσως μετά πήγα στο Μέγαρο Μαξίμου
Ζήσατε κατά συνέπεια όλη την οκταετία Σημίτη, με τα εύκολα και τα δύσκολα;
Ναι, και θέλω να πω ότι και στις δύσκολες ώρες που πέρασε δεν άφηνε οι δυσκολίες να διαταράξουν τα υπόλοιπα που έπρεπε να γίνουν. Όπως ας πούμε στην υπόθεση Οτσαλάν. Ενώ ήταν μια υπόθεση που απαιτούσε δύσκολη διαχείριση, ζητούσε να προχωράνε και όλα τα άλλα θέματα.
Θυμάστε τις πρώτες μέρες στο Μέγαρο Μαξίμου;
Πάντα, και ήταν δύσκολες μέρες, όμως δεν ξεχνώ ότι ο Κώστας Σημίτης είχε την τύχη να έχει δίπλα του πολύ καλούς συνεργάτες. Τον Νίκο Θέμελη, τον Γιώργο Παπαδημητρίου, τον Μιχάλη
Σταθόπουλο, τον Σωκράτη Κοσμίδη.
Σε αυτά τα χρόνια, εκτός από τον πολιτικό, είδατε και τον άνθρωπο Κώστα Σημίτη στο Μέγαρο Μαξίμου; Υπάρχουν κάποιες εικόνες που τις κρατάτε στη μνήμη σας;
Για να καταλάβετε την ποιότητα του ανθρώπου, μια φορά ο πρόεδρος έκανε ένα τραπέζι στο Μαξίμου σε κάποιους φίλους του για τη γιορτή του. Τα εδέσματα και τα κρασιά σε αυτό το τραπέζι τα είχε φέρει από το σπίτι του. Αυτό το κρατάω πάντα στη μνήμη μου ως σημάδι της ποιότητας του Κώστα Σημίτη.
Ποια θεωρείτε την πιο δύσκολη στιγμή που περάσατε μαζί του στο Μαξίμου;
Όταν έχασε τη ζωή του ο Γιάννος Κρανιδιώτης. Ήταν κάτι που τον συγκλόνισε και του κόστισε παρά πολύ.
Για ποια θέματα ξενυχτήσατε μαζί του στο Μαξίμου;
Δεν θα ξεχάσω την υπόθεση του ασφαλιστικού. Παραταύτα ποτέ δεν εξέφρασε δημοσίως την πικρία του και όταν, αργότερα, οι φίλοι του του λέγαμε για το συγκεκριμένο θέμα, μας έλεγε ότι είχε την τύχη και του δόθηκε η ευκαιρία να κάνει κάποια πράγματα για τη χώρα μου και αυτό είναι μεγάλη ευτυχία.
Παραταύτα η καθολική άρνηση μιας κοινωνίας και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος να αποδεχτεί αυτή τη μεταρρύθμιση ήταν κάτι που τον πλήγωσε;
Ναι, τον πλήγωσε γιατί αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Αυτό τον πείραξε. Είχε κάνει φοβερή προετοιμασία, με τον Σπράο. Πέρα από όλη την υπόλοιπη αντιπολίτευση, και μέσα στο κόμμα είχε μεγάλες αντιδράσεις. Αλλά τα υπόλοιπα ζητήματα που ήταν ανοιχτά εκείνη την περίοδο (Ολυμπιακοί Αγώνες, Κύπρος κ.λπ.) του έθεταν περιορισμούς. Κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσε να το περάσει. Και αυτό το ανέφερε συχνά. Ήλπιζε ότι το ασφαλιστικό θα μπορούσε να το αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση.
Και αφού έφυγε από πρωθυπουργός;
Ναι, αλλά πάντοτε πάρα πολύ προσεκτικά. Και επειδή είπατε για της άρνησης της αντιπολίτευσης θέλω να θυμίσω την τελευταία ομιλία του ως πρωθυπουργού στη Βουλή.
υχαρίστησε τον Κώστα Καραμανλή, το Νίκο Κωνσταντόπουλο και την Αλέκα Παπαρήγα. Ήταν οι αντίπαλοί του. "Σας ευχαριστώ που με βοηθήσατε να κάνω πιο σωστά το έργο μου, αλλά κυρίως μας βοηθήσατε και συμβάλλατε στο να ενημερώνουμε περισσότερο σωστά τον ελληνικό λαό", τους είπε. Ποιος άλλος από τους διαδόχους του το έκανε αυτό;
Στις προσωπικές συζητήσεις σας, σας είχε εκφράσει την άποψή του για πρόσωπα των άλλων παρατάξεων;
Ήταν πάρα πολύ προσεκτικός όταν ήθελε να εκφραστεί αρνητικά για κάποιον. Το έκανε πολύ διακριτικά. Από την άλλη, έλεγε πάντα ότι ήταν πάρα πολύ τυχερός που στη θητεία του είχε Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Κωστή Στεφανόπουλο. Αυτό το έλεγε πάντα.
Ποια θεωρείτε ότι ήταν η πιο χαρούμενη στιγμή του στη διάρκεια της οκταετίας του, όπως τη ζήσατε εσείς;
Τη μέρα που έβγαλε το πρώτο ευρώ. Ήταν το στοίχημα της Ελλάδος και το κερδίσαμε επειδή είχαμε πρωθυπουργό τον Σημίτη. Αλλιώς δεν θα το κερδίζαμε. Την ημέρα που κατέβηκε στο μετρό επίσης ήταν από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές του και η υπογραφή της διεύρυνσης το 2003 στη Στοά του Αττάλου.
Τα Ίμια ήταν μια δύσκολη στιγμή για εκείνον;
Για τα Ίμια θέλω να πω κάτι γιατί έχω κουραστεί να ακούω διάφορους πατριδοκάπηλους. Τι έκανε ο Σημίτης τότε; Απέτρεψε έναν πόλεμο με την Τουρκία που εμείς θα πηγαίναμε στην
κυριολεξία ξυπόλητοι στα αγκάθια. Και μάλιστα το έκανε ως πρωθυπουργός που ακόμα δεν είχε πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Βεβαίως ενόχλησε κάποιους το ευχαριστώ στους
Αμερικανούς. Οι άνθρωποι που έστηναν τότε λαϊκά δικαστήρια στο Σύνταγμα, μετά προσκυνούσαν τους Αμερικάνους. Η Ελλάδα εκείνη την ημέρα σώθηκε στο νήμα. Και σώθηκε κυρίως από την αμεσότητα του πρωθυπουργού.
Η διαγραφή του από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ κατά την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου τον πίκρανε;
Ναι, βέβαια τον πίκρανε αλλά υπάρχει μια λεπτομέρεια. Δεν τον διέγραψε και τυπικά, δηλαδή δεν έστειλε την επιστολή στον πρόεδρο της Βουλής. Είπε "δεν συγκαταλέγεσαι στη συντεταγμένη δύναμη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ αλλά σεβόμενος την ιστορία, την προσφορά σου και την κοινή μας πορεία δεν θα κινήσω την τυπική διαδικασία προς τον Πρόεδρο της Βουλής". Ναι, αυτό τον πίκρανε. Αλλά ο ίδιος είπε "εγώ είμαι ΠΑΣΟΚ, θα μείνω ΠΑΣΟΚ και τελείωσε". Ήξερε να μην προσωποποιεί την πολιτική.
Όταν έφυγε από πρωθυπουργός πια, πώς ήταν ως ιδιώτης;
Παρακολουθούσε τα πάντα. Όταν συζητούσες μαζί του, ήξερε τα πάντα, ό,τι γινόταν και μπορούσε να σου πει την άποψή του. Είχε όμως και περισσότερο χρόνο για τους περιπάτους του, και για το αγαπημένο του Κορακοχώρι που το λάτρευε και εκεί έβγαζε και το κρασί του που έστελνε κάθε χρόνο στους φίλους του. Ένα κιβώτιο κάθε χρόνο. Εγώ δεν πίνω τίποτα, αλλά τα παιδιά μου τον πειράζανε κάποιες φορές και του λέγανε "Φέτος είναι λίγο καλύτερο. Το περσινό δεν ήταν”. Είχε και αγωνία για το κρασί και μας ρωτούσε αν μας άρεσε.
Ποιες ήταν οι αγαπημένες του συνήθειες όταν έφυγε από την πολιτική;
Οι βόλτες με τη σύντροφό του, το διάβασμα, το κολύμπι πάρα πολύ. Γι' αυτό και πήγαινε συχνά στους Αγίους Θεοδώρους, ένα τσιγάρο μετά το φαγητό. Συνήθως δεν είχε τσιγάρα μαζί του. Ήθελε να έχουμε εμείς ή ζητούσε από τον Θανάση Φιλιππόπουλο τον άνθρωπο που ήταν η σκιά του. Αγαπούσε το θέατρο, το σινεμά αλλά θέλω να σας πω ότι έχω πάει μαζί του και στα μπουζούκια. Δεν ήταν δογματικός. Το χειμώνα του 2007 ή 2008 είχαμε πάει σε μπαρ στα Τρίκαλα!
Ο Σημίτης στα μπουζούκια;
Είχαμε πάει μαζί στα μπουζούκια, μαζί με το σύζυγό μου και τη Δάφνη στον Μητροπάνο και τη Μοσχολιού.
Και πώς ήταν στα μπουζούκια;
Προσπαθούσε να εγκλιματιστεί και παρατηρούσε. Κι εγώ όταν πάω στα μπουζούκια είμαι σαν ξένο παραμύθι. Αλλά πήγαινε για να μη χαλάσει το χατίρι της παρέας.
Μια και είπατε πριν για τον Θανάση Φιλιππόπουλο, τον επικεφαλής της ασφάλειάς του, ποια ήταν η σχέση του μαζί του;
Ο Θανάσης ήταν ο άνθρωπος που δεν χρειαζόταν και να του μιλήσει, μερικές φορές συνεννοούνταν με τα μάτια Απίστευτη σχέση. Απόλυτη σεβασμός – εκατέρωθεν. Ο Κώστας Σημίτης εμπιστευευόταν πολύ τον Θανάση, αλλά κι ο Θανάσης ήταν πάντα δίπλα του.
Ένα από τα πράγματα που έχει μείνει ως μύθος στην οκταετία Σημίτη είναι το περίφημο μπλοκάκι. Το είχατε δει αυτό το μπλοκάκι;
Φυσικά και το είδα πολλές φορές. Σημείωνε. Και όταν σε ξανασυναντούσε έλεγε, ας πούμε, "Γιώργο, είχαμε πει να γίνει αυτό την προηγούμενη φορά. Έγινε;". Eτσι προχώρησε ο Σημίτης. Έδινε σημειώσεις και στους συνεργάτες του ,έχω κρατήσει κάποιες από αυτές τις σημειώσεις.
Ζητούσε την άποψη της Δάφνης;
Ήταν ένα ζευγάρι σε απόλυτη αρμονία. Δεν υπήρχε θέμα που να μην το συζητούσε μαζί της. Η ίδια επέλεξε να μείνει στη σκιά, αλλά πάντοτε ήταν η δεύτερή του σκέψη. Τα συζητούσαν με απόλυτο σεβασμό όλα και τα επεξεργάζονταν μέχρι που να καταλήξουν στο καλύτερο δυνατό συμπέρασμα. Τα μικρά και τα μεγάλα.
Τον ικανοποίησε το γεγονός ότι πριν φύγει από τη ζωή γνώρισε και την αποδοχή της αντίπαλης πλευράς; Και όσον αφορά τη συνέχεια αυτού που λέμε εκσυγχρονισμός, αλλά και όσον αφορά την αξιοποίηση στελεχών που ο ίδιος είχε βγάλει;
Τον ικανοποιούσε πολύ ότι χρόνο με το χρόνο στους περιπάτους που έβγαινε είτε εδώ στην Αθήνα είτε σε αλλά μέρη όλο και περισσότεροι άνθρωποι σηκώνονταν να τον χαιρετήσουν. Ειδικά όταν νέα παιδιά του έλεγαν "σ' ευχαριστούμε πολύ για όσα έκανες για όλους μας". Αυτό ήταν σαν να του χάριζες όλον τον κόσμο. Το έλεγε πολύ και τον ευχαριστούσε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναγνώριζαν την προσφορά του.
Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος, ήταν σταθερά ζωηρός στη σκέψη και ανήσυχος για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά δεν ήταν ο άνθρωπος που υποδείκνυε σε οποιονδήποτε τι να κάνει και πώς να πολιτευτεί.
Τελειώνοντας, ποια φράση του Κώστα Σημίτη που είπε σε εσάς θα κρατήσετε για πάντα στη μνήμη σας;
Σημασία έχει η προσπάθεια για τα μικρά ή τα μεγάλα, η προσπάθεια. Ποτέ δεν εγκαταλείπουμε. Αυτό το άκουσα πρώτη φορά όταν ήμουν 25 χρόνων. Μου το ξαναείπε όταν αρρώστησε ο άντρας μου, μου το είπε ξανά όταν βγήκα βουλευτής.
Θεωρούσε ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν θετικά πράγματα, αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία αλλά και να τους δείξει κάποιος τον δρόμο.
thetoc.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου