Οι δοκιμές εξόρυξης σε ένα από τα λιγότερο εξερευνημένα οικοσυστήματα του πλανήτη αποκάλυψε την παρουσία εκατοντάδων άγνωστων θαλάσσιων ειδών αλλά και μείωση της βιοποικιλότητας σε περιοχές που υπάρχει εξορυκτική δραστηριότητα.
Η παγκόσμια ζήτηση για κρίσιμα μέταλλα αυξάνεται ραγδαία, ωθώντας πολλές χώρες να εξετάσουν το ενδεχόμενο εξόρυξης αυτών των πολύτιμων πόρων από τον πυθμένα των ωκεανών. Μια νέα διεθνής μελέτη αποκαλύπτει μεγάλο αριθμό άγνωστων ειδών σε βάθη 4,000 μέτρων υποδηλώνοντας ταυτόχρονα ότι η εξόρυξη του βυθού μπορεί να προκαλεί μεν περιβαλλοντική ζημιά αλλά μικρότερη από ό,τι φοβόμασταν μέχρι σήμερα. Παρ’ όλα αυτά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ποικιλία των ειδών μειώθηκε κατά περίπου ένα τρίτο στις περιοχές που επηρεάστηκαν άμεσα από τον εξοπλισμό εξόρυξης.
Στο πλαίσιο μιας μεγάλης διεθνούς συνεργασίας θαλάσσιοι βιολόγοι από πολλές χώρες επιχείρησαν να καταγράψουν τη ζωή σε μία από τις πιο απομακρυσμένες και λιγότερο μελετημένες περιοχές της Γης τον βαθύ ωκεάνιο πυθμένα του Ειρηνικού. Η έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature Ecology and Evolution» συνδέθηκε στενά με το αυξανόμενο εμπορικό και γεωπολιτικό ενδιαφέρον για τους πόρους των βαθιών θαλασσών το οποίο κατέστησε δυνατή μια τόσο εκτεταμένη μελέτη.
«Τα κρίσιμα μέταλλα είναι απαραίτητα για την πράσινη μετάβασή μας και βρίσκονται σε έλλειψη. Πολλά από αυτά υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες στον βαθύ θαλάσσιο πυθμένα αλλά μέχρι τώρα κανείς δεν είχε δείξει πώς μπορούν να εξαχθούν ή ποιος θα ήταν ο περιβαλλοντικός αντίκτυπος», λέει ο θαλάσσιος βιολόγος Τόμας Ντάλγκρεν, ο οποίος μαζί με την Ελένα Βίκλουντ από το Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ συμμετείχαν στο ερευνητικό έργο.
Εκατόν εξήντα ημέρες στη θάλασσα
Η μελέτη ακολούθησε τις κατευθυντήριες οδηγίες της Διεθνούς Αρχής Θαλάσσιου Βυθού για βασικές μελέτες και εκτιμήσεις περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Σε διάστημα πέντε ετών, η ερευνητική ομάδα κατέγραψε οικοσυστήματα του βαθιού ωκεανού και αξιολόγησε τις επιπτώσεις της εξορυκτικής δραστηριότητας στη Ζώνη Clarion Clipperton, μια τεράστια περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού ανάμεσα στο Μεξικό και τη Χαβάη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο συνολικός αριθμός των θαλάσσιων ειδών μειώθηκε κατά 37 τοις εκατό στις περιοχές εξόρυξης ενώ η ποικιλία των ειδών μειώθηκε κατά 32 τοις εκατό στα ίχνη που άφησαν τα μηχανήματα εξόρυξης.
«Η έρευνα απαιτούσε 160 ημέρες στη θάλασσα και πέντε χρόνια δουλειάς. Η μελέτη μας θα είναι σημαντική για τη Διεθνή Αρχή Θαλάσσιου Βυθού η οποία ρυθμίζει την εξόρυξη ορυκτών στα διεθνή ύδατα», λέει ο Ντάλγκρεν.
Η έρευνα
Ο εξεταζόμενος θαλάσσιος πυθμένας βρίσκεται 4,000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερο όπου δεν φτάνει το ηλιακό φως. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά φτωχό σε θρεπτικά συστατικά περιβάλλον στο οποίο το στρώμα των ιζημάτων αυξάνεται μόλις κατά ένα χιλιοστό του χιλιοστού τον χρόνο. Ένα δείγμα πυθμένα από, για παράδειγμα, τη Βόρεια Θάλασσα μπορεί να περιέχει 20,000 είδη. Ένα αντίστοιχο δείγμα από τον βαθύ ωκεάνιο πυθμένα περιέχει τον ίδιο αριθμό ειδών αλλά μόνο 200 άτομα.
Οι ερευνητές συνέλεξαν 4,350 θαλάσσιους οργανισμούς μεγαλύτερους από 0,3 χιλιοστά που ζουν μέσα ή πάνω στον πυθμένα. Αναγνωρίστηκαν 788 είδη. Τα ζώα που βρέθηκαν ήταν κυρίως θαλάσσια σκουλήκια, καρκινοειδή και μαλάκια όπως σαλιγκάρια και μύδια. Επιπλέον ανακαλύφθηκε και ένα νέο είδος μοναχικού κοραλλιού το οποίο περιγράφεται σε ξεχωριστή μελέτη.
Στη φωτογραφία εικονίζεται ένα άγνωστο είδος θαλάσσιας αράχνης που ανακάλυψαν οι ερευνητές. πηγή φωτό. (Νatural History Museum, London & Göteborgs university)
Στη φωτογραφία εικονίζεται ένα άγνωστο θαλάσσιο σκουλήκι που εντοπίστηκε την έρευνα. πηγή φωτό. (Natural History Museum, London & Göteborgs university)
Το άγνωστο είδος κοραλλιού που ζει μοναχικά στον πυθμένα. πηγή φωτό. (Natural History Museum, London & Göteborgs university)Άγνωστη η κατανομή των ειδών
«Εργάζομαι στη Ζώνη Clarion Clipperton εδώ και πάνω από 13 χρόνια και αυτή είναι μακράν η μεγαλύτερη μελέτη που έχει πραγματοποιηθεί. Στο Γκέτεμποργκ ηγηθήκαμε της αναγνώρισης των θαλάσσιων σκουληκιών. Καθώς τα περισσότερα είδη δεν είχαν περιγραφεί προηγουμένως, τα μοριακά δεδομένα DNA ήταν καθοριστικής σημασίας για τη μελέτη της βιοποικιλότητας και της οικολογίας του πυθμένα» λέει ο Ντάλγκρεν.
Κατά τη διάρκεια της καταγραφής οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι κοινότητες του πυθμένα αλλάζουν με φυσικό τρόπο καθώς περνά ο χρόνος πιθανότατα λόγω μεταβολών στην ποσότητα τροφής που φτάνει εκεί. Το πόσο εκτεταμένη είναι η εξάπλωση των διαφορετικών ειδών στον βαθύ ωκεάνιο πυθμένα του Ειρηνικού παραμένει άγνωστο.
«Είναι πλέον σημαντικό να προσπαθήσουμε να προβλέψουμε τον κίνδυνο απώλειας βιοποικιλότητας ως αποτέλεσμα της εξόρυξης. Αυτό απαιτεί τη μελέτη της βιοποικιλότητας στο 30 τοις εκατό της Ζώνης Clarion Clipperton που έχει προστατευθεί. Προς το παρόν, δεν έχουμε σχεδόν καμία ιδέα για το τι ζει εκεί», λέει ο Έιντριαν Γκλόβερ, κύριος συγγραφέας της μελέτης από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.
Naftemporiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου